Vooral nu het voorjaar zich voorzichtig aandient.
Ik ga weer nadenken over de tuin en elke dag maak ik een rondje om te zien hoe alles erbij staat.
 |
| Winterakoniet (Eranthis hyemalis) vol knoppen. |
Eind 2015 is onze oude, dichtgegroeide tuin op de schop gegaan.
Ik voelde mij verplicht om dat te doen vanwege de bamboe die na 20 jaar (of eigenlijk langer, want die stond er al toen wij hier kwamen wonen) ineens lange uitschieters ging produceren.
Als je dat door laat gaan, verbreidt de bamboe zich ook naar de buurtuinen en dat kan leiden tot vervelende situaties.
We hebben meteen ook maar enkele bomen weg laten halen.
Wel jammer, maar een boom stond tegen het wrakkige schuurtje van de achterburen en die hadden er al eens over geklaagd.
Hier in Rotterdam geldt vogens de APV (Algemene Plaatselijke Verordening) dat bomen 0,5 meter van de erfgrens moeten staan en dat was hier overduidelijk niet het geval.
Een conifeer die zich vertakte tot twee stammen stond tegen de muur van een serie huurgarages, die tevens onze erfafscheiding vormt.
Volgens onze hovenier was die conifeer, die ik ook wel erg hoog vond, aan het eind van zijn bestaan, maar ook al was dat niet zo, ik vermoedde dat het toch beter was om hem te laten rooien.
De tuin zag er op slag heel kaal uit. We konden ineens na 20 jaar bij de buren van onze achterburen naar binnen kijken en zij ook bij ons, neem ik aan.
 |
| Dezelfde winterakoniet (Eranthis hyemalis) als op de foto hierboven, een paar dagen later: bloemen in bloei. Een leuk detail aan winterakonieten is het blad, dat als een kraag onder de bloemen zit. |
De hovenier plantte nieuwe bomen, struiken en vaste planten, maar het zal nog lang duren voordat de tuin mij weer het gevoel van geborgenheid zal geven.
De keerzijde is natuurlijk het avontuur: wat gaat het worden?
In de oude tuin was weinig eer te behalen. Ik snoeide regelmatig, we maaiden het gras, maar daar bleef het bij.
In het voorjaar bloeiden sneeuwklokjes en narcissen, maar met name de laatste verdwenen op den duur.
Later in het jaar klaagde P. altijd over het gebrek aan bloemen in de tuin.
Maar als ik probeerde planten in de tuin te zetten, lukte dat nauwelijks: ik kon nauwelijks met een spa de grond in komen.
Ook de eindeloze hoeveelheid nagelkruid en haagwinde zorgde ervoor dat ik het tuinieren er maar bij liet zitten.
 |
| Vandaag zag ik de eerste krokussen in het gras! (Crocus vitellinus) |
Nu zie ik het wel weer zitten. Ik lees zoveel mogelijk over tuinieren, boeken en blogs, en dat geeft zelfvertrouwen.
Om de grond rul te houden mulchen we met compost.
En de bloembollen heb ik dit jaar weer van een beetje mest voorzien.
En ieder onkruidje probeer ik zo snel mogelijk te verwijderen.
Ik ben benieuwd hoe de tuin er komende zomer uit zal zien.
