Aan het einde van de zomer

Een berg bloeiend groen

Het is er niet meer van gekomen om wat meer van de ontwikkeling van onze tuin te laten zien.
Maar ik pak vandaag de draad maar weer eens op.
Nadat ik de groenbemesters uit de voormalige zandbak had weggehaald, zette ik er drie lupines in: een witte, een roze en een paarse.
Ze deden het aardig in hun eerste jaar.
Verder was de bak een mooie plek voor de goudsbloemen uit een van de AH-moestuintjes, net als enkele venkelplanten, waarvoor het zaad vorig jaar in een AH-moestuinje zat.
Ook had ik cosmea gezaaid, dus genoeg plantjes om de bak te vullen.

Verder bleek de klimmende winde zich weelderig te hebben uitgezaaid.
Veel zaailingen hebben het veld moeten ruimen, want het windt zich overal doorheen en verstikt de andere planten.

De goudsbloemen zijn inmiddels uitgebloeid, maar de cosmea, die aanvankelijk geen aanstalten maakte om te gaan bloeien, laat nu toch enkele bloemen zien.

Wat is dit?

Toen we eind 2015 onze nieuw opgezette tuin gingen inrichten, nou ja, inrichten... We zetten de picknicktafel op zijn plaats en toen liep ik tegen de oude zeskantige zandbak aan.
Wat moeten we daar nu mee? P. wil graag alles bewaren, maar daar komt, bij beperkte opslagruimte, wel eens een keer een eind aan.
Zouden we die zandbak niet kunnen gebruiken als plantenbak? Gewoon ergens op het gras.
Na enig speurwerk bepaalden we de plaats en stortten de bak vol met vier zakken compost van 40 liter.

Bij de Blokweermolen in Kinderdijk/Alblasserdam, werden op dat moment knotwilgen geknot.
P. bracht enkele takken mee, die we gebruikten voor het maken van iets dat op een takkenril lijkt.
Toen kwam ik op het idee om er zes in de zes hoeken van de voormalige zandbak te zetten.
Met een touw bonden we de toppen bij elkaar, zodat het geheel leek op een tipi. (Ik miste n.l. hoogte in de tuin.)
In het voorjaar van 2016 zaaide ik klimmende winde in de bak, die uitbundig langs de takken omhoog groeide.
Verder groeide er een courgetteplant uit een AH-moestuintje in de bak, die een aardige oogst opleverde.

In de afgelopen winter hing ik enkele zelfgemaakte vetbolletjes aan de takken.
Die waren niet zo degelijk: het waren vetbolletjes in een cupcake-papieren bakje waarin ik een touwtje had gestopt voordat het vet stolde.
De touwtjes raakten snel los en enkele vetbolletjes vielen in de compost van de bak.
In het vroege voorjaar zagen we al snel stevig groen blad uit de grond schieten.

Ik dacht aan een veel voorkomend onkruid, maar het ziet er veel serieuzer uit. Het moet iets zijn dat voortkomt uit het vogelvoer dat ik in de vetbolletjes verwerkte. Maar wat?
En nu is dat groene blad al ruim een meter hoog.
Maar wat is het eigenlijk?

Ik wil er graag andere planten in zetten, maar P. wil zien hoe dit groen zich verder gaat ontwikkelen.

Er staat één koolzaadplant tussen!

Weet iemand wat dit is?
Als je het weet, dan zou het mooi zijn als je dat aan ons zou willen doorgeven.
(P.S. Er staan op dit moment drie takken in de voormalige zandbak i.p.v. zes. Drie takken begonnen namelijk uit te lopen en we waren bang dat we er drie knotwilgen bij zouden krijgen.)

---

Epimedium (elfenbloem) verplaatst

Eventueel voor latere referentie wil ik vermelden dat ik vorige week zondag het enige Epimedium(elfenbloem)-plantje dat ik heb, heb verplaatst.
Het plantje plantte ik vorig jaar op, wat ik dacht, een lege plek in de border, maar nu is dat geen lege plek meer.
De Anemone hybrida 'Honorine Jobert' (Japanse anemoon) en de Alchemilla Mollis (vrouwenmantel) zijn dit voorjaar zodanig uitgegroeid dat de Epimedium overgroeid raakte.

Ik ging ervan uit dat het plantje het niet zou halen, maar het bleek een taaie.
Nu was er nog een echte lege plek in het schaduwgedeelte van de tuin en daar had ik nog een Pulmonaria officinalis (longkruid) willen planten, maar de variëteit die ik wilde was niet aanwezig in het tuincentrum.
Ik zag het Epimedium-plantje worstelen om in leven te blijven: tegen de verwachting in had het twee blaadjes geproduceerd.
Het moest een andere plek krijgen, dat was duidelijk.
Geen longkruid, maar Epimedium op zo’n beetje het laatste lege plekje in de tuin.
En kijk eens na een week: de groei zit er nog steeds goed in!
Ik verwacht alleen niet dat het plantje dit jaar nog gaat bloeien.

---

Het water in de vijver is weer helder

Dit is het tweede jaar dat we een vijver in de tuin hebben, dus veel ervaring heb ik er nog niet mee.
Het is een vijver van ongeveer 1 X 2 meter, van vijverfolie, met enkele niveauverschillen langs de kant. En geen pomp.
Vanaf het moment dat we weer regelmatig de tuin inlopen, vanaf maart denk ik, zagen we troebel water in de vijver.

Onze vijver op 23 april 2017.

Dat kan o.a. komen door afgevallen blad in de vijver.
Dat heeft zuurstof nodig om te verteren en hogere temperaturen.
P. heeft zoveel mogelijk dood blad uit de vijver gevist, met name platanenblad dat in onze tuin terecht komt van de bomen in de laan achter ons huis en dat moeilijk verteert.
Verder hebben we geduld geoefend, want ik had hier en daar op weblogs gelezen dat vijverwater vanzelf weer helder wordt in het voorjaar.
En dat is nu ook gebeurd met het water in onze vijver!

De vijver vandaag: met waterlelieblad en reflectie van de Amalanchier.

Kikkervisjes
Al weer enige tijd geleden zag ik toch kikkervisjes zwemmen: ze waren dus niet overleden!
Ook zie ik soms een, of laatst zelf twee, bruine watersalamanders.

Vanmorgen toen het zonnetje even doorkwam, probeerde een kikker op de kant te klimmen om te genieten van de warmte.
Maar nu de vijver weer helder is zag ik ook een grote, dikke ... tja, wat was het? Een regenworm? In de vijver?
Toen ik een uurtje later weer ging kijken zag ik hem niet meer.

Het blijft moeilijk om een foto te maken waarop je
de bodem van de vijver kunt zien.

---

Nieuws, slecht en goed

Slecht nieuws: de Japanse (Acer) esdoorn is overleden.

Rechts de acer in herfstkleuren, begin november 2015.

Al in 2015 zag ik kale plekken in de boom, vorig jaar werd dat erger en nu is het een feit.

De acer nu, 23 april 2017.

Op de website van kwekerij Van Esveld in Boskoop staat:

 – De Japanse Acer (esdoorn) krijgt van bovenaf steeds meer dode takken. Dit wijst op een bodemschimmel, genaamd Verticillium. Als je het ziet is het vaak te laat. 

De schimmel verstopt de haarvaten en de sapstroom wordt geblokkeerd en de plant verdroogt daardoor. Grotere exemplaren overleven de aanval vaak, doordat er voldoende haarvaten open blijven. Mooier worden ze er niet op. 

Het komt het vaakst voor op zwaardere grondsoorten, maar kan in principe overal gebeuren. Meestal gebeurt het alleen met planten die zich al niet helemaal happy voelden om andere redenen, zoals de standplaats. 

Er is geen bestrijding mogelijk, en als de plant doodgaat is het meestal aan te raden niet direct op die plek direct een nieuwe Japanse Acer te planten.

Ander slecht nieuws: het kikkerdril in de vijver is ook overleden.
Hoe dat precies is gekomen is onduidelijk. Ik zie twee mogelijkheden.
Ten eerste: de ligging van de klomp dril. Die was vlak bij de vijverrand. Onze poes en de buurkater van twee huizen verderop toonden veel belangstelling voor juist dat stukje van de vijverrand, terwijl ze tot nu toe steeds op een andere plek vijverwater lebberden.
Ten tweede: over de vijver lag de afgelopen dagen ’s ochtends zo nu en dan een laagje ijs.
Dus misschien is de kikkerdril doodgevroren?

Vorstschade Dat brengt me op andere vorstschade: de Persicaria Red Dragon staat er zielig bij, terwijl het juist zo goed aan het groeien was.

Persicaria Red Dragon met vorstschade.

Goed nieuws De appelboom heeft op drie plaatsen een toefje bloesem!
Moeilijk te fotograferen, maar ze zitten er echt!

De pijlen wijzen naar twee van de drie toefjes bloesem!

---

Nog meer snoeiwerk

Op 9 april hebben we een begin gemaakt met het snoeien van de laurierkers (Prunus laurocerasus).
Bovenin de heester die al jaren niet gesnoeid was, ontdekten we bloesem.

De bloesem combineert mooi met het stevige blad.

---

Kikkerdril

Op 1 april zag ik voor het eerst dat er weer, voor het tweede jaar, kikkerdril in onze vijver zit.
De kikker (vader? moeder?) zat er nog bij, met de pootjes om het dril heen.

Voordat ik het kikkerdril ontdekte heb ik twee of drie keer in de vijver een (gewone) watersalamander gezien. Daarna niet meer.
We zijn benieuwd wanneer het kikkerdril in kikkervisjes verandert.
De ontwikkeling van het dril gaat snel, vermoedelijk vanwege de hoge temperaturen.
(Vanmiddag was het zelfs 22°C! Een prachtige dag voor de Rotterdamse marathon!)

---

Twee nieuwe bomen

Eind maart zijn in onze achtertuin twee nieuwe bomen geplant.
Een walnotenboom, Juglans regia, ter vervanging van de notenboom die er al stond. Van deze boom was de harttak dood.
Gezien de plaats van deze boom zou dat niet goed uitpakken op den duur.
De boom zou alleen maar in de breedte en niet in de hoogte groeien.

Walnotenboom, Juglans regia.

De tweede boom is een Magnolia kobus, die ik in het midden van de tuin tussen de vlonder en de picknicktafel wilde.
Het is een witbloeiende magnolia is boomvorm.
Ik had steeds het gevoel dat de tuin te open was, ik voelde te weinig geborgenheid.
Eigenlijk komt dat doordat we vroeger meer bomen langs de muur van de huurgarages naast ons huis hadden.
Die bomen gaven een optimaal gevoel van geborgenheid, maar namen ook veel zonlicht weg uit de tuin.
Als de magnolia groter is, zal hij op warme dagen wat meer schaduw op de gevel gaan geven.

Magnolia kobus.

---

Snoeien 2

In de voortuin groeit al jaren Vinca minor. Het woekert een beetje en maakt er een warboel van, maar bloeien, ho maar.
En dat is jammer, want ik vind de paars-blauwe bloemetjes heel decoratief. Sinds november 2015 hebben we Vinca minor en Vinca major door elkaar in een stukje zijtuin.
Op de weblog van Albert Jan Passies en zijn dochter Linda las ik hoe en wanneer je Vinca minor en Vinca major kunt snoeien.
De beide Vinca’s kun je het beste begin maart snoeien.
Gewoon met de heggeschaar.

Vinca minor en Vinca major door elkaar in een stukje zijtuin.
Links een skimmia, middenboven het dunne stammetje van een
jonge lijsterbes.

Ik knipte de lange uitlopers terug en nu gaan er vanuit de bladoksels blad en bloemen groeien!
Ik krijg de indruk dat als je niet snoeit de Vinca ook niet of nauwelijks gaat bloeien.
Ik denk dat het niet zo is dat je met snoeien de bloemknoppen verwijdert. In tegendeel.

De paars-blauwe bloemetjes van de beide Vinca’s.

Bij ons staan de Vinca’s in de zijtuin er in elk geval goed bij!

Update 9 april 2017: grotere bloemen aan de Vinca major.

---

Stapelmuurtje

Op Youtube zag ik filmpjes in de serie Tegels eruit, groen erin, in het kader van Operatie Steenbreek.
In enkele filmpjes komt Daan Schöne voor. Hij bouwt stapemuurtjes van oude stoeptegels, klinkers en bakstenen.
Hij zet een traditie voort die begonnen is door Louis Le Roy (1924-2012), een Nederlands beeldend kunstenaar, schrijver, professor honoris causa en leraar tekenen (bron: Wikipedia).
Hij noemde zichzelf een "ecotect". In de jaren 60-70 verwierf hij bekendheid met zijn ‘wilde tuinen’ in Heerenveen en werd hij bekend van de Ecokathedraal, gebouwd van gestapelde stoeptegels, in Mildam (bij Heerenveen).

Ik was meteen gegrepen door die stapelmuurtjes.
Omdat we hier nog wat restanten betonklinkers en bakstenen, opgegraven uit de tuin, hadden, besloot ik ook zo’n muurtje te bouwen.
De plek was nog even een probleem, maar die heb ik gelukkig gevonden.

Ik plantte er twee soorten steenbreek, Saxifraga arendsii in, één wit en een wit met rood, blauwbloeiend Steen- of Parelzaad, Lithodora diffusa, een restant van een peterselieplantje, voornamelijk mos, en een bont tijmplantje.
Aan de voet staat vingerhoedskruid, Digitalis.

---

Snoeien

Eindelijk was het zover: begin maart!
Begin maart staat o.a. voor het snoeien van de vlinderstruiken.
En dat werd tijd ook.
De in november 2015 aangeplante vlinderstruiken missen nog stevigheid, waardoor ze erg waren gaan hangen.
Vooral de ‘Nanho Blue’ schijnt die neiging te hebben. Prachtig gebloeid afgelopen jaar, maar de takken bogen zo ver door dat de struik over het gazon hing.
Ik heb de struiken niet al te kort gesnoeid in de hoop dat het onderste gedeelte van de takken wat dikker en steviger wordt, zodat we rechtopstaande struiken krijgen, komende zomer.
De vlinders zal het niks uitmaken.

Vlinderstruik Buddleja davidii 'Nanho Blue'gekortwiekt. 
De narcissen staan niet scherp op de foto vanwege de harde wind.

De andere vlinderstruik: Buddleja davidii ‘Black Knight’.

Nu nog het snoeiafval wegwerken.

Ik heb besloten al het snoeiafval zo veel mogelijk klein te knippen en de knipsels achterin de borders te gooien.
Schijnt goed voor de grond te zijn, maar is wel heel veel werk...

Ook het lampepoetsersgras geknipt, met de heggenschaar.

---

Het voorjaar is begonnen!

Ook bij ons in de tuin is het voorjaar zichtbaar!

Om te beginnen de hanging basket met winterviolen die ik afgelopen november kocht.
Die hebben inderdaad de hele winter gebloeid, met uitzondering van de vorstperiodes. Dan laten ze hun hoofdjes hangen.

Bij het zien van deze groene puntjes dacht ik: dat onkruid moet ik er allemaal uit zien te krijgen.
Later schoot het me te binnen dat het nieuwe Lievevrouwebedstro (Galium odoratum) is.
Vorig jaar, half april, kocht ik één plantje en nu lijkt het erop dat het zich flink heeft uitgebreid.
In de zomer was het niet meer te zien, vanwege de duizendknoop met donkere blad Persicaria micr. Red Dragon en de Geranium ‘Rozanne’, die flink uitgroeiden.

Ook het daslook (Allium ursinum) komt weer kijken! Dit plantje kocht ik bij het Arboretum Trompenburg.
Het schijnt dat het kan gaan woekeren. Dat vind ik nu nog niet erg.
Na de bloei verdwijnt het blad, dus krijgt de vrouwenmantel (Alchemilla mollis) de kans eroverheen te groeien.

Dit is longkruid (Pulmonaria ...), dat ik vorig jaar pas laat in de zomer plantte om een kaal stukje op te vullen.
Ik had gelezen dat het goed is voor schaduw en vochtige grond, en ik vind het blad mooi gevlekt.
Maar het kan mij nog niet overtuigen dat het goed gaat, behalve dan dat er een knop in een van de twee resterende planten zit!

Ook vorig jaar geplant, nadat ze eerst in een potje binnen op de vensterbank hebben gestaan.
Het idee was dat als je die kleine narcisjes, Tête-à-tête, achterin de tuin plant en de grotere meer naar voren, je iets van optisch bedrog creëert.
Of het echt zo werkt, weet ik niet, want deze bloeien nu al en die grote bloeien nog niet.

Deze roze kerstroos, Helleborus, bloeit nu, terwijl de twee witte zo goed als uitgebloeid zijn.
De witte produceerden ongelooflijk veel bloemknoppen, die ook uitkwamen, maar de bloemen en het blad zien er ietwat gehavend uit, waardoor ze natuurlijk niet echt mooi zijn.

Ook dit jaar maar enkele krokussen in het gras: gele en paarse. Ze zijn wat iel, maar wie weet gaan ze in de toekomst nog echt verwilderen.
Dat zie ik in de voortuin ook gebeuren. Aanzienlijke hoeveelheid, maar vanwege die ielheid gaan ze er gauw bij liggen, vooral als het te veel regent, zoals de afgelopen tijd.

---

Maart met Maarts viooltje

Maarts viooltje (Viola odorata), gefotografeerd op 28 februari 2017 in onze voortuin.

"Wanneer er eens een prijs moest toegekend worden aan 't liefste voorjaarsbloempje, dat in 't wild groeit, ik geloof zeker, dat het viooltje er mee zou gaan strijken"
— E. Heimans 1897, p. 2 (Geciteerd vanaf Wikipedia: Maarts viooltje.)

Tussen het spaarzame groen in de vroege voorjaarstuin zag ik een paars stipje.
Een Maarts viooltje! Eén dag voor de maand maart zou gaan beginnen.

Ik vond zo’n twintig jaar geleden een Maarts vioolplantje tussen de stoeptegels in een zijstraat.
Ik kon het niet nalaten het voorzichtig los te trekken en een plaatsje te geven in onze voortuin.
Het groeit wel, maar bloeit niet overdadig.
Het is net alsof het plantje het mij kwalijk neemt dat ik het weghaalde van zijn oorspronkelijke plek.
Nu heeft het viooltje zich een beetje verspreid en verschijnt ook aan de andere kant van een klinkerpad. En bloeit al vroeg.
Misschien heeft hij mij vergeven.

---

Het leuke van tuinieren is het vooruitblikken

Het leuke van tuinieren is het vooruitblikken.
Vooral nu het voorjaar zich voorzichtig aandient.
Ik ga weer nadenken over de tuin en elke dag maak ik een rondje om te zien hoe alles erbij staat.

Winterakoniet (Eranthis hyemalis) vol knoppen.

Eind 2015 is onze oude, dichtgegroeide tuin op de schop gegaan.
Ik voelde mij verplicht om dat te doen vanwege de bamboe die na 20 jaar (of eigenlijk langer, want die stond er al toen wij hier kwamen wonen) ineens lange uitschieters ging produceren.
Als je dat door laat gaan, verbreidt de bamboe zich ook naar de buurtuinen en dat kan leiden tot vervelende situaties.

We hebben meteen ook maar enkele bomen weg laten halen.
Wel jammer, maar een boom stond tegen het wrakkige schuurtje van de achterburen en die hadden er al eens over geklaagd.
Hier in Rotterdam geldt vogens de APV (Algemene Plaatselijke Verordening) dat bomen 0,5 meter van de erfgrens moeten staan en dat was hier overduidelijk niet het geval.
Een conifeer die zich vertakte tot twee stammen stond tegen de muur van een serie huurgarages, die tevens onze erfafscheiding vormt.
Volgens onze hovenier was die conifeer, die ik ook wel erg hoog vond, aan het eind van zijn bestaan, maar ook al was dat niet zo, ik vermoedde dat het toch beter was om hem te laten rooien.

De tuin zag er op slag heel kaal uit. We konden ineens na 20 jaar bij de buren van onze achterburen naar binnen kijken en zij ook bij ons, neem ik aan.

Dezelfde winterakoniet (Eranthis hyemalis) als op de foto hierboven,
een paar dagen later: bloemen in bloei.
Een leuk detail aan winterakonieten is het blad,
dat als een kraag onder de bloemen zit.

De hovenier plantte nieuwe bomen, struiken en vaste planten, maar het zal nog lang duren voordat de tuin mij weer het gevoel van geborgenheid zal geven.
De keerzijde is natuurlijk het avontuur: wat gaat het worden?
In de oude tuin was weinig eer te behalen. Ik snoeide regelmatig, we maaiden het gras, maar daar bleef het bij.
In het voorjaar bloeiden sneeuwklokjes en narcissen, maar met name de laatste verdwenen op den duur.
Later in het jaar klaagde P. altijd over het gebrek aan bloemen in de tuin.
Maar als ik probeerde planten in de tuin te zetten, lukte dat nauwelijks: ik kon nauwelijks met een spa de grond in komen.
Ook de eindeloze hoeveelheid nagelkruid en haagwinde zorgde ervoor dat ik het tuinieren er maar bij liet zitten.

Vandaag zag ik de eerste krokussen in het gras! (Crocus vitellinus)

Nu zie ik het wel weer zitten. Ik lees zoveel mogelijk over tuinieren, boeken en blogs, en dat geeft zelfvertrouwen.
Om de grond rul te houden mulchen we met compost.
En de bloembollen heb ik dit jaar weer van een beetje mest voorzien.
En ieder onkruidje probeer ik zo snel mogelijk te verwijderen.
Ik ben benieuwd hoe de tuin er komende zomer uit zal zien.

---

Onkruid

Eén van de meest nuttige tips die ik tegenkwam, kwam van een moestuinier die adviseerde om zo vroeg mogelijk in het nieuwe groeiseizoen te beginnen met onkruid wieden. Volgens hem kon je daar niet vroeg genoeg mee starten.
Hij begint al in maart in zijn moestuin te schoffelen, want dat verstoort het ontkiemen van onkruidzaden.
Nu heb ik geen moestuin, maar een stadssiertuin en de grens tussen kruid en onkruid is hier minder scherp dan in een moestuin. Dus schoffelen doe ik niet.

Sier-aardbeitjes en een paar blaadjes van het maartse viooltje.

Maar waar ik wel van profiteer is het feit dat mijn vaste planten nu afgestorven zijn, zodat ik goed kan zien waar het overblijvende onkruid groeit.


Ik heb al jaar en dag sier-aardbeitjes in de tuin. Niet lelijk, maar ze schieten de hele tuin door en vormen rozetten die vocht en voeding uit de grond tot zich nemen. Ze zijn concurrenten van de platen die ik wel in mijn tuin wil.
De rozetjes zijn gemakkelijk met de hand uit te trekken. Alleen zo af te toe is een onkruidsteker nodig, als de wortels te vast in de grond zitten.

Ook zit ik opgescheept met nagelkruid. Dat vormt ook rozetten en als je die, het tuinieren beu, laat zitten, nemen ze de hele tuin over. Ze zijn een stuk moeilijker uit te trekken dan de aardbeitjes, je hebt er, als ze groot, zijn een spitvork voor nodig. Er was een tijd dat ik het tuinieren een beetje had opgegeven. Daar profiteerde het nagelkruid in de voortuin van door enorme rozetten te vormen. Op een dag besloot ik ze er toch uit te spitten. Dat ging redelijk vlot, ondanks het feit dat ze ook ernorme wortelkluiten hadden. 

Toen ik ons voortuintje daarna bekeek, zag ik dat de overgebleven planten blij waren verlost te zijn van die duwers die probeerden de rest weg te krijgen.
Ze konden weer opgelucht adem halen.

---

Beginnerstip: zoek informatie!

In mijn post over groene vingers had ik het over noodzakelijke voorwaarden om te (redelijk) succesvol te tuinieren: tijd en een beetje geld.
Eén voorwaarde ontbrak daar nog aan en dat is: informatie.

Voorheen zouden we, als we zouden beginnen met tuinieren, naar de boekwinkel en de bibliotheek hollen om ons in te lezen over tuinieren, tegenwoordig gaan we op zoek op internet.

De weblogs die sommige tuiniers bijhouden kunnen een schat van informatie opleveren. Want op die blogs schrijven mensen vooral vanuit hun ervaring en daar heb je wat aan.
Zo las ik ergens dat het beginnen van een moestuin op een tuinencomplex zo leuk is omdat je altijd gemotiveerde medetuinders hebt, aan wie je van alles kunt vragen.

Je staat er niet helemaal alleen voor (wat werk betreft meestal wel natuurlijk), maar de contacten kunnen een verrijking van je leven zijn.

Hiernaast vind je een lijstje met blogs die ik onlangs ben gaan volgen.
Misschien vind jij ze ook de moeite waard.

Reiger in onze stadstuin, wachtend bij de vijver waar geen vis in zit.

Sneeuwklokjes!

Op donderdag 2 en vrijdag 3 februari was het even lente! De temperatuur kwam ruim boven de 10°C.
Ik haastte mij naar buiten om hier en daar wat onkruid weg te halen.
En ik zag de eerste sneeuwklokjes van 2017 in onze tuin. In de voortuin, op een plek waar middagzon komt, langs het huis.
Een van de voordelen van een hoekhuis.

Ook de bloemen van de winterakoniet komen er al aan.

Elk voorjaar bedenk ik me dat ik meer winterakonieten zou moeten hebben, maar daar heb ik niet veel aan. Daar moet ik in het najaar aan denken.

Afgelopen jaar was ik in november in een klein tuincentrum hier in de buurt.
Ik vroeg om paperwhites, een soort narcissen die je binnenshuis kunt opkweken.
In mijn jeugd kreeg mijn moeder wel eens paperwhites op haar verjaardag, 11 november, en die bloeiden dan met kerst.
De vrouw, die naar ik vermoed de leiding heeft in het tuincentrum, zei dat als ik bollen wilde kopen ik dan al eind augustus of in september moest komen. In november is bijna alles al verkocht.
Dat moet ik dus onthouden.

Er lagen nog een paar zakjes met sneeuwklokbolletjes.
Die kochten we om in het gras uit te planten.
Maar daar heb je eigenlijk apart gereedschap voor nodig en dat hebben we niet.
Terwijl ik piekerde over de makkelijkste manier om 40 bolletjes in het gazon te planten, knaagde er twijfel.
De twijfel betrof het gegeven dat je het gras pas laat in het seizoen kan maaien: eerst moet het groen van in het gras geplante bloembollen afsterven.
Dat levert problemen op, weet ik uit ervaring.
Het weer in november en december hielp ook niet mee, dus lagen de bolletjes nog steeds op een plank in de bijkeuken.
Gisteren heb ik op twee plekken in de achtertuin een kuiltje gegraven en de bolletjes erin gegooid. Afgedekt met extra compost en water gegeven.
Ik ben benieuwd of ze het nog gaan doen. Ze waren nog niet helemaal verdroogd, dus wie weet.
Iets om naar uit te kijken.

---

Sneeuw!

Een beetje sneeuw in de tuin!
Voor één dag helaas.
Maar toch mooi, ook al laat het zonnetje het afweten.

Groene vingers

Onze pas aangelegde tuin in de winter van 2015-2016.

Vroeger dacht ik dat mensen met groene vingers echt bijzondere vingers hadden, waarmee ze goed konden tuinieren.
Nu weet ik dat iedereen in feite groene vingers heeft, maar dat niet iedereen ze wil of kan gebruiken.
Groene vingers heb je als je wilt tuinieren en er ook de tijd en de mogelijkheden voor hebt.
Aan tijd en motivatie ontbreekt het mij op dit moment niet.
Dus ga ik proberen er iets van te maken.
(november 2015)

Zon en een beetje sneeuw. En een vogeldrinkschaal.
(winter van 2015-2016)