zaterdag 9 september 2017

Aan het einde van de zomer

Een berg bloeiend groen

Het is er niet meer van gekomen om wat meer van de ontwikkeling van onze tuin te laten zien.
Maar ik pak vandaag de draad maar weer eens op.
Nadat ik de groenbemesters uit de voormalige zandbak had weggehaald, zette ik er drie lupines in: een witte, een roze en een paarse.
Ze deden het aardig in hun eerste jaar.
Verder was de bak een mooie plek voor de goudsbloemen uit een van de AH-moestuintjes, net als enkele venkelplanten, waarvoor het zaad vorig jaar in een AH-moestuinje zat.
Ook had ik cosmea gezaaid, dus genoeg plantjes om de bak te vullen.

Verder bleek de klimmende winde zich weelderig te hebben uitgezaaid.
Veel zaailingen hebben het veld moeten ruimen, want het windt zich overal doorheen en verstikt de andere planten.


De goudsbloemen zijn inmiddels uitgebloeid, maar de cosmea, die aanvankelijk geen aanstalten maakte om te gaan bloeien, laat nu toch enkele bloemen zien.



Een paars-roze border

Tot slot nog een foto van het zonnigste deel van de border, naast de vlonder.
Nadat vorig jaar bleek dat de meeste lavendelplanten, die de hovenier had geplant, de natte winter niet hadden overleefd, zette ik er een paar wijnrood bloeiende beemdkroon (Knautia macedonica ‘Red Knight’)-planten voor in de plaats.
Het was geen weloverwogen keus: ik was aangewezen op datgene wat het tuincentrum te bieden had: planten die tegen zon kunnen en waar er drie van waren.
Beemdkroon doet het uitstekend op deze plaats. Zo goed zelfs dat ze al vroeg in het voorjaar knoppen vertoonden en uitbundig gingen bloeien.
Beemdkroon is een goede bijenplant, dus al vroeg in het jaar konden de bijen er al terecht.
Maar: vroeg rijp, vroeg rot. In juni was het mooi er al vanaf en vertoonde het blad meeldauwvlekken.
Ik ben nog niet zo’n doorgewinterde tuinier, dus ik keek er enigszins besluiteloos naar.
Toen op een middag: hup, de snoeischaar erin. Het oog wil ook wat, we hoeven niet alles maar klakkeloos te accepteren.
Gelukkig had ik nog een paar AH-moestuinplantjes: groot kaasjeskruid. Eigenlijk wilde ik het niet in de tuin zetten, want het schijnt dat je er niet meer vanaf komt, maar één bloeide er al en ik vond (en vind) de kleur prachtig: donkerpaars-roze, zoiets.
We hebben al muskuskaasjeskruid, dat bloeit wit, ik verwachtte dat groot kaasjeskruid ook wit zou bloeien.


Ook het groot kaasjeskruid doet het goed, maar daarnaast begon de beemdkroon weer uit te lopen en binnen de kortste tijd zaten er weer knoppen en bloemen aan!
Okee, de kleuren ontlopen elkaar niet veel en dat hoort eigenlijk niet in een tuin, maar ik vind het mooi en ik ben er blij mee.